در این پست قصد این است که به شما بگوییم کدام مدرسه یا دبیرستان بهتر است و چرا؟؟
شاید بیشتر مردم این گونه فکر می کنند که مدارس نمونه خیلی با مدارس عادی تفاوت دارند و شاید هم در این جور مدرسه ها، معجزه انجام می شود؛
باید بگویم که اگر واقعا به فکر آینده و امید و آرزو های خود هستید، به هیچ بهانه نپذیرید که به مدرسه نمونه دولتی بروید چون جو آنجا و نوع رفتار مدیران و معاون های این جور مدارس به گونه ای است که باعث سخت گیری در آموزش و نمره دادن توسط معلمان به دانش آموزان می شود و شما با تلاش فراوان و دیدن نتیجه هیچ از تلاش های خود، به شدت نا امید می شوید.
ولی اگر همین تلاش ها را در مدرسه دولتی انجام دهید به احتمال بالا نتیجه اش را بدون هیچ تغییری مشاهده می کنید.
همچنین نحوه برخورد محصل های مدارس نمونه دولتی طوری است که شاید شما اصلا نپسندید و بد تان بیاید چون آنها به مراتب دانش آموزان فرصت طلب و خیانت کاری خواهند بود و برای افت شما در درس و همه ی زمینه های دیگر زندگی جهت پیشرفت خود، از هیچ کاری کوتاهی نمی کنند .
وما مدارس نمونه دولتی، جایگاه انسان های کند فکر و تاریک از لحاظ تفکر است چون در این مدارس هر گونه فرصت دیگر برای انجام کار های غیر درسی و پیشرفت در زمینه های مختلف از شما گرفته می شود و تنها تمرکز بر روی درس و آن هم سخت گیری بر روی درس است که نتیجه ی خوبی برای شما ندارد.
یکی دیگر از ویژگی های بد مدرسه نمونه دولتی، انجام کار های غیر ضروری و مسخره مثل اردو های مختلف به پادگان ها و اجرای مراسم هایی است که وقت درسی و کلاسی شما را می گیرد و شما ااما به شرکت در این مراسمات، مجبور می شوید.
یکی از مراسماتی که بی نتیجه و وقت گیر است، این است که در آنجا فقط شعار می دهند که ما باید به همه کار هایمان برسیم و در همه آنها پیشرفت کنیم ولی دقیقا برعکس است.
مهم ترین اثر بد مدرسه های نمونه دولتی این است که شاید به دلیل برخورد بد و رفتار خاص دانش آموزان آنجا دوچار آسیب روحی و روانی بشوید که این شما را از درس خواندن و تلاش کردن باز می دارد.
پس تا امکانش هست، از رفتن به مدارس نمونه دولتی بپرهیزید و جایگزین آن را مدارس دولتی و غیر دولتی انتخاب کنید چون معنی نمونه دولتی فقط برای پولی است که الکی و بدون هیچ مصرف از جیب شما می رود و شکم مدیران و معاونان مدرسه را پر می کند و تفاوت خاصی از لحاظ امکاناتی با مدرسه دولتی ندارد و از نظر جوی شاید هم بد تر است.
یعنی در حقیقت شما زحمت می کشید تا در محیطی قرار گیرید که باز هم خود تحملش سخت و از لحاظ روحی دردناک است.
اگر نگران جو مدارس دولتی یا غیر دولتی هستید یا از دیگران مطالبی درباره جو بد مدارس دولتی شنیده اید، بخصوص از مدیران یا معلمان مدرسه فعلی خود، باید بدانید جو مدارس نمونه دولتی دقیقا شبیه جو مدارس دولتی است و تنها تفاوت کوچک آن این است که آنجا به شما هر گونه بی احترامی که ممکن باشد انجام می شود و خبری از مرام و معرفت دوستان نیست و با شما شبیه یک بچه دبستانی و مبتدی رفتار می شود و همان رفتار های زشت و افتضاح مدارس دولتی در دید همه انجام می شود.
مدارس دولتی آنقدر هم که فکر می کنید بد نیستند و مطمئنا از مدارس نمونه دولتی بهتر هستند چون در این مدارس افرادی ساده و شبیه شما برای همنشینی وجود دارد ولی در مدارس نمونه همه طوری هستند که انگار خیانت در خون آنها در جریان است.
هر جور فکر کنید، جو همه مدارس هم چیز های بدی دارد که مناسب هر شخص با سطح فکری منحصر به فرد نیست و هم چیز های خوب که همه دنبال آن هستند و در این مورد هیچ فرقی در بین نوع مدارس وجود ندارد ولی مدرسه نمونه دولتی یعنی؛
پول خرج کردن الکی و پیشرفت نکردن و در آخر فقط با حرف خود را قانع نگه داشتن.
من خودم در مدرسه نمونه دولتی درس خواندم، رتبه کنکوری ام در رشته ریاضی و کنکور شد 70 هزار ولی دوستان من در مدارس دولتی به ترتیب رتبه های 200 و 900 و بد ترین آنها 2000 شد.
البته آنها خیلی درس خوان تر از من بودند ولی مدرسه نمونه دولتی قبول نشدند.
اول آخر به میزان تلاش خودتان ربط دارد نه مدرسه نمونه دولتی.
maskale98@gmail.com
در این پست قصدم این است که شما را با روش های صحیح رفتاری با اطرافیان و منافعی که از این رفتار دارید، آشنا کنم.
در اول باید بگویم که از رفتار خام در جامعه امروزی به شدت بپرهیزید چون دیگر عصر این جور رفتار ها به پایان رسیده است.
سعی کنید انعطاف پذیر فکر کنید یعنی با شوخی دیگران ناراحت نشوید و بپذیرید که این شوخی ممکن است از هر نوعی باشد پس فیدبک یا عکس العمل مناسبی نشان دهید.
در عین حال باید با افرادی که اشتباه می کنند و متوجه اشتباهشان نمی شوند، کاملا جدی و قاطعانه برخورد کنید طوری که از شما حساب ببرند ولی اگر کسی مرتکب خطایی شد و میدانستید که واقعا پشیمان است، باید بخششی ویژه کنید تا همین یک اثر مثبت بر روی او باشد.
این را توی پست های قبلی گفته ام،سعی کنید دوست داشتنی باشید،امروز یکی از مهم ترین ملاک ها برای ارتباط، کشش به سمت کسی است که جذابیت داشته باشد و در غیر این صورت کمتر با شما، کسی صمیمی می شود.
دوست داشتنی بودن در حالی که به نکات ریزی اشاره می کند ولی آنقدر هم سخت نیست که نتوانید اینگونه باشید؛
اینکه شما لاغر و خوش اندام باشید،اینکه خوش تیپ باشید و اهل رسیدگی به خود باشید چه ظاهر و چه فیزیک خودتان و اینکه صحبت کردن شما به طریقی نوین و جذاب باشد و نه لوس و نفرت برانگیز و اینکه تحت تاثیر اخلاق دیگران نباشید ، همه در دوست داشتنی بودن شما موثرند.
متاسفانه در جامعه فعلی کشور ایران، به دلیل عقب ماندگی فرهنگی و نفوذ اعتقادات دینی و غیر دینی عرب، مردم در شرایط بدی قرار دارند و دولت یکی از موظفان برای رسیدگی به این وضع است ولی بجای این کار، چنین اعتقاداتی را تشدید می کند.
در نتیجه همین، شاید با آدم هایی بسیار تند خو و بد اخلاق و با برخورد بسیار نامناسب روبرو شوید ولی نباید از آنها الگو بگیرید و فقط با خود آنها مثل خود شان رفتار کنید.
امروز همه اگر مانند آیینه نباشند، ضرر می کنند چون تقریبا همه منتظر فرصتی هستند تا شما را سوار بشوند و این ممکن است در کمال خوش برخوردی و ظاهر مظلوم برخی افراد اتفاق بیفتد.
برخی در فکر مهاجرت اند، این فکر بسیار خوب و سازنده است بخصوص برای خانواده و فرزندان شما ولی توجه کنید که اگر الان نمی توانید این کار را انجام، عجله نکنید و تصمیم به پناهندگی نگیرید چون عواقب بدی را پیش رو خواهید داشت.
رفتار فقط باید برای شما تبدیل به یک عادت شود.
مطالب کانال را از تلگرام به اینستاگرام منتقل کردیم ولی هنوز کامل نیست.
پس آی دی حساب وبلاگ در اینستاگرام
diaper_abdl_pooshak
maskale98@gmail.com
متن زیر را بخوانید ، این متن ، صحبت های موجود در فوتو بلاگ پوشکی ها درباره ی یک تصویر است؛
بعضی وقت ها ، چون بچه ، حرف بزرگ تر را گوش نمی دهد باید تنبیه کوچکی شود البته نباید بچه را تنبیه فیزیکی سخت کرد فقط در حد یادآوری.
بهترین تنبیه ، همین شکلی است که می بینید ، یا باسن اش را سرخ کنید و یا پوشک اش کنید.
اگر این گونه بچه تان را تنبیه کنید ، هم تاثیر بدی روی روان اش ایجاد نمی شود و هم وقتی بزرگ تر شد ، از شما متنفر نمی شود.
حتما باید از تنبیه دیگر ، بپرهیزید چون باعث ایجاد تنفر بچه تان از شما می شود.
شاید بزرگ که شد ، اگر واقعا این جور برای یادآوری اشتباه هایش او را تنبیه کرده باشید ، تازه به شما نزدیک تر شود.
این حرف را جدی بگیرید ، البته درباره اش درون وبلاگ بیان ، بیشتر صحبت خواهم کرد.
البته حرف های بالا ، کامل نیستند ، ادامه اش را بخوانید؛
طبق قولی که دادم ، توی این پست می خواهم درباره ی طریقه ی درست تربیت کودک از سن خردسالی تا سن نوجوانی ، توضیح دهم.
مهم ترین مطلب ، این است که باید تا حد امکان ، از سخت گیری بر کودک و تنبیه های مربوط به سخت گیری بر او بپرهیزید.
کودکان دارای روحیه ی ضعیف تر نسبت به بزرگسال ها هستند و در صورت اینکه شما به عنوان والدین ، بر آنها سخت گیری کنید و یا بدون دلیل او را تنبیه کنید ، کودک شما دوچار کمبود روانی و اعتماد به نفس ضعیف در آینده می شود.
این کمبود ها به شدت در زندگی او تاثیر می گذارد.
نکته ی دیگر و بسیار مهم این است که تا حد امکان کودک را دوست بدارید و اصلا او را از لحاظ فیزیکی تنبیه نکنید.
معمولا کودکان ، یک نفر را به عنوان نزدیک ترین آدم و یک پشتوانه برای زمان هایی که نیاز عاطفی دارند ، انتخاب می کنند ، نباید شمایی که پشتوانه ی کودک هستید ، از شنیدن درد دل های او و دوست داشتن اش خودداری کنید چون واقعا ضربه ایی سخت بر روحیه و اعتماد او ایجاد می شود.
مهم ترین کاری که باید در تربیت کودک ، انجام داد این است که از هر گونه پرخاش به کودک پرهیز کنید و حتی به دیگران هم اجازه ی این کار را ندهید.
کودک باید در آرامش و با برخورد خوب شما ، پرورش یابد و در غیر این صورت ، شخصیت اش در بزرگسالی به طرزی بد شکل می گیرد.
اما خب با همه ی این بحث ها ، باید تصمیمی برای لجبازی و خودخواهی و همچنین حرف گوش نکردن بچه ها بگیرید و این تصمیم باید این شکلی باشد؛
اول اینکه سعی کنید ، تا امکان اش هست ، باب میل بچه باشید ، او اگر از شما خوش اش بیاید ، بیشتر به حرف تان توجه می کند.
دوم ، از تنبیه های بسیار ساده استفاده کنید مثلا به کودک بگویید اگر دوباره اشتباه ات را تکرار کنی ، دیگر با تو بازی نمی کنم و یا با تو قهر می کنم و صحبت نمی کنیم با هم.
تنبیه ساده ی این جوری ، زیاد است ، باید انواع اش را بشناسید.
در مراحل سخت تر از تنبیه ، محروم کردن کودک فقط از چیزهایی که خیلی تاثیر بدی روی او ندارند ، باید مورد توجه باشد.
اما اگر بد تر شد و تنبیه های بالا جواب نداد چی؟؟
ببینید ، نباید کاری کنید که بچه شما چه در کودکی و چه در بزرگسالی از شما زده و متنفر شود ، تنبیه فیزیکی سخت مثل کتک زدن ، دقیقا همان عاملی است که کودک را از شما متنفر می کند ، بالاخره هر طور حساب کنید ، او هم یک آدم است درست شبیه شما ، احساس دارد ، عاطفه دارد و خیلی مواقع بیشتر از شما ، چیزی را درک می کند.
اگر واقعا احساس می کنید نیاز به کتک زدن است ، بجای این کار ، کار دیگر کنید که خیلی هم برای او درد نداشته باشد ، سرخ کردن باسن اش ، یک روش جایگزین کتک است.
البته اگر طولانی شود ، خیلی بد تر از کتک برای اش ، درد دارد ولی این روش تقریبا آرام تر از کتک زدن بچه است.
این روش طوری است که بعدا بچه از شما خیلی متنفر نمی شود گرچه کمی ممکن است ، وابسته به ذات کودک دارد!!
روش دیگر که شاید جایگزین کتک شود ولی با این تفاوت که اصلا دردی ندارد ، پوشک کردن بچه است.
عده ای می گویند نه ، اصلا خوب نیست ، مثلا شما اگر کودک را کتک بزنید ، بهتر است؟؟
در کتک زدن بچه ، هم اعتماد به نفس و خود باوری او نابود می شود و هم درد کتک زدن ، بچه را از شما متنفر می کند.
ولی پوشک کردن ، دردی ندارد که او از شما متنفر شود کمی او را از شرایط عادی دور می کند تا متوجه اشتباه اش شود.
اعتماد به نفس کودکان ، با کتک خوردن ، خیلی زود از بین می رود ، شاید پوشک کمی او را بی اعتماد به خود کند ولی وقتی بفهمد که به خاطر کار اشتباه اش پوشک شده و تنبیه است چون همه ی آدم ها با خطا کردن ، تنبیه می شوند ، به طور خودکار ، اعتماد به نفس خود را باز می یابد و تلاش می کند ، درست کار کند تا از پوشک خلاص شود.
کودکان ، فرشته هایی اند که خدا به والدین ، امانت داده است ، طبیعتا زندگی و سرنوشت آنها در آینده در دستان شماست.
اگر سرنوشتی را خراب کنید ، خدا هم حتما سرنوشت و نظم زندگی تان را خراب می کند.
درباره این سایت